İstanbul'u Dinliyorum

Cem Karaca

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Önce hafiften bir rüzgar esiyor; Başımda eski alemlerin sarhoşluğu
Yavaş yavaş sallanıyor Loş kayıkhaneleriyle bir yalı;
Yapraklar ağaçlarda; Dinmiş lodosların uğultusu içinde
Uzaklarda, çok uzaklarda, İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı. İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
  Bir yosma geçiyor kaldırımdan;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı; Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Kuşlar geçiyor, derken; Bir şey düşüyor elinden yere;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık. Bir gül olmalı;
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;   İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı. İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
  Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı; Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Serin serin Kapalıçarşı Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa   Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Güvercin dolu avlular Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
Çekiç sesleri geliyor doklardan İstanbul'u dinliyorum.
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.